Σαλώμη

                                                   
                                                              Es Muss Sein
                                                           Με τρεμάμενα χέρια
                                                          με τρεμάμενη καρδιά
                                                            με τρεμάμενο βήμα,
                                                           αποκόπηκα απ'όλους,
                                                     μη ξέροντας πού να βαδίσω
                                                                  ούτε το πώς,
                                                       μή γνωρίζοντας το δρόμο,
                                                     με τη μοναδική βεβαιότητα 
                                                      πως έπρεπε, ήταν Ανάγκη,
                                                               να βαδίσω Μόνη
                                                                                  
                                                                                         Άλκηστις

                         

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Α ν α μ ο ν ή ~ L o n g i n g

Εικόνα
        ©  Malak Mattar Πηγές για την Ζωγράφο ~ Sources about the Artist : https://indianculturalforum.in/2020/05/15/i-started-painting-to-escape-the-fear-of-dying-malak-mattar/ https://www.itsnicethat.com/articles/malak-mattar-art-010721   Α ν α μ ο ν ή [... και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι ...] Είδα τη χώρα μου να σκοτώνει το Πνεύμα της να γυρίζει στα παζάρια του Κόσμου προδίδοντας τον εαυτό της την είδα να εξευτελίζεται γλείφοντας τον δυνατό Αυτόν που καταστρέφει, αυτόν που καταπατά Την είδα να ξεχνά την ιστορία της Πως κάποτε κ εκείνη υπέφερε πως δεν είχε ψωμί να φάει πως ακόμα υποφέρει μα υποκρίνεται τη χορτάτη τρέχοντας να πιαστεί απ' τις ουρές των δράκων (κι εκείνων που από πρόβατα έγιναν δράκοι) εκείνων που όχι πριν πολλά χρόνια είχαν και την ίδια καταστρέψει Είμαι με τους απάτριδες, τους κατατρεγμένους, τους απελπισμένους Με τα παιδιά των γκέτο που δε βλέπουν ποτέ τον ήλιο Αυτή είναι η Χώρα μου πια Μια φυλή χωρίς όνομα και τάξη καταδικασμένη σε θάνατο από γεννησιμιού της Α
Διαβάστε περισσότερα