ἔπεα πτερόεντα

“Οι ψυχές οσφραίνονται τον Άδη”, έλεγε ο Ηράκλειτος. Είναι λόγια, ποίηση, κίνηση, που δεν μπορώ να εξηγήσω, δεν έχει νόημα να εξηγήσω, αλλά μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή μου. Πολλά πράγματα -ίσως τα περισσότερα-, τα καταλαβαίνω με την ψυχή, όχι με το μυαλό. Και τα πράγματα που δεν μπορείς να εξηγήσεις, αλλά διαπερνούν το βλέμμα σου, αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Η ψυχή υπάρχει, είναι ζωντανή, καταρχήν γι’ αυτό: διατηρεί τη σοφία της μέσα από τη σιωπή της. Είναι ο μεγαλύτερος σοφός όλων των σοφών, ο ισχυρότερος των ισχυροτέρων. Ποτέ δε διατυμπάνισε την παρουσία της, σε κανέναν δε μίλησε με φωνή να την ακούσει. Περιμένει υπομονετικά στο σκοτάδι να την ανακαλύψεις, και πού και πού ξεπετιέται σε κανένα όνειρό σου με άλλη μορφή για να σε βοηθήσει. Είναι σιωπηλός παρατηρητής της κάθε πράξης σου, του κάθε συναισθήματός σου. Ιδιαίτερα ευχαριστιέται με την συγκίνηση, γιατί νιώθει πως της δίνεις σημασία, χαμογελάει αχνά στα λόγια των ποιητών, γιατί μιλάνε κάτι απ’ τη γλώσσα της, και αρχίζει να κι