ἔπεα πτερόεντα

Πολλές φορές τρέχεις χαμένος στα σκοτάδια προς αναζήτηση του φωτός... Να δεις κάτι στην άκρη του τούνελ που λέγεται ζωή, που λέγεται θάνατος. Γιατί εκεί ζεις στ' αλήθεια, όταν νιώθεις την ανάσα του θανάτου στο σβέρκο σου - αδρεναλίνη λέγεται η ουσία. Σε λίγα χρόνια, εκτός από την μεταμόρφωση της γης και συνεπώς της ζωής όπως την ξέρουμε, αυτός ο θάνατος δε θα έχει καμιά σημασία αφού με αλγόριθμους, προσομοιώσεις, οσμώσεις, κλωνοποιήσεις, ακτινοποιήσεις και πολλές άλλες META ποιήσεις, αυτό που υπήρξες εδώ πάνω θα μπορεί να αναπαραχθεί σε πολλά αντίγραφα ίσως κ πιο εξελιγμένα απ' το πρωτότυπο.  [Ζω για τη νύχτα που θ' αναστήσουν τη Μέριλιν κ τον Έλβις κ όλος ο πλανήτης θα βυθιστεί στην φρενίτιδα, όπως με τον Covid που το πρώτο είδος έκτακτης ανάγκης ήταν ξαφνικά το χαρτί υγείας. Αχ, Καρλ Γιουνγκ, ιδού το συλλογικό ασυνείδητο, υποσυνείδητο κ επονείδιστα συνειδητό κ άντε βγάλε άκρη. Ούτε σε εκατομμύρια χρόνια παγκόσμιας ομαδικής  ψυχανάλυσης δε θα βρίσκαμε τη ρίζα του κακού.] Γ

     Hampi, India Who I was I am starting to forget... Ήσουν εσύ στο Σταυρό του Νότου; Στο πέταγμα του κύκνου; Εσύ έριξες το βέλος στον αλλοτινό καιρό; Η κοσμογονία σύστηκε. Ένα ολόκληρο γένος αναδύθηκε από τη θάλασσα. Ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για τη σοφία που θάφτηκε στο βυθό. Τί ανήκει στ' αλήθεια στον άνθρωπο; Ποιός είμαι; Ποιός είσαι; Πού θα συναντηθούμε ξανά; Υπάρχουν όλα όσα ονειρεύομαι; Όλα όσα πήραμε όρκο πριν ακόμα γεννηθούμε; Θα σε δω ξανά; Πού κρύβεσαι; Είναι στιγμές που θα δινα τα πάντα για ένα τσιγάρο. Αλλά στ' αλήθεια είμαι τώρα αυτό που λένε "Purified" Έχουν αλλάξει πολλά. Τα πρωινά καβαλάω τ' άλογα του Αιθέρα. Ένα καινούργιο σύστημα γεννιέται μέσα μου. Κάτι αρχίζει, κάτι τελειώνει, κάτι γεννιέται απ' τις στάχτες. Κ εκείνο το ταξίδι; Κ το νήμα του Κόσμου; Και όσα απλά δεν μπορώ να πω; Πού κρύβονται; Θα σε ξαναβρώ; Πού είναι το όραμα; Γιατί βυθιστήκαμε στη Δύση; Πότε θ' αναδυθούμε στην Ανατολή; Πότε θα ξαναβρούμε τον αληθινό άνθρωπο με τα Υ

  Το μέλλον της Τέχνης  (audio)

        The River