Απόψε στην Κοιλάδα των Τεμπών βασιλεύει μια ιδιαίτερη ησυχία. Είναι οι ψυχές των Μυστών που συγκεντρώνονται ευλαβικά κάτω απ'το καινούργιο φεγγάρι της Άρτεμης, οδηγούμενοι από το Φως του Απόλλωνα. Τον Ήλιο του Μεσονυκτίου. Είχε πει πως θα γύριζε. Είχε πει πως η Κασταλία θα μιλούσε ξανά. Και ύστερα τα πήραν τα λόγια, τα αγάλματα, τα σύμβολα και τα έκαναν σέχτες και τα έκαναν φασιστική προπαγάνδα και τα εξευτέλησαν και τα ποδοπάτησαν. Αλλά εκείνος τήρησε την υπόσχεσή του. Ήρθε απόψε στην Κοιλάδα των Τεμπών απλώνοντας το Φως σε όλο τον Κόσμο. Η Βουή του Ωκεανού τράνταξε τις Ρίζες της Γαίας Τίποτα απ'το Παλιό δεν είναι για να μείνει. Ο Κόσμος ξαναγεννιέται. Κι όλοι εκείνοι οι μικροί, οι τιποτένιοι, φαντάζουν τόσο κάλπικοι μπροστά στη Δύναμη του Ωκεανού. Από τη Σρι Λάνκα, την ιερή γη, εδώ όπου ζωντανεύει το Όνειρο του Μπράχμαν κι ο Λωτός ανθίζει μέσα στη λάσπη κι ο Βούδας κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά κι ένα χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη, εδώ όπου οι προσευχές έχουν Δύναμη, αφουγκρά...
